பாசுரம்:
தூமணிமாடத்துச் சுற்றும் விளக்கெரியத்
தூபம் கமழத் துயிலணைமேல் கண்வளரும்
மாமான்மகளே! மணிக்கதவம் தாள் திறவாய்
மாமீர்! அவளை எழுப்பீரோ உன்மகள்தான்
ஊமையோ? அன்றிச் செவிடோ? அனந்தலோ?
ஏமப்பெருந்துயில் மந்திரப்பட்டாளோ
மாமாயன் மாதவன் வைகுந்தன் என்றென்று
நாமம் பலவும் நவின்றேலோரெம்பாவாய்.
பதவுரை:
தூ மணி மாடத்து-தூய்மையை இயற்கையாக உடைய ரத்னங்களினால் இழைக்கப்பெற்ற மாளிகையில்
சுற்றும் - எல்லாவிடத்திலும்
விளக்கு எரிய-மங்கள தீபங்கள்
ஒளிவிடவும்
தூபம் கமழ-(அகில் முதலியவற்றின்) புகை மணம் வீசவும்
துயில் அணைமேல் (படுத்தாரைத்) தூங்கச்செய்யும் படுக்கையின்மேல்
கண் வளரும்-கண்ணுறங்குகிறவளான
மாமான் மகளே-மாமன்மகளே!
மணி கதவம் தாள்- மாணிக்கக் கதவுகளின் தாள்களை
திறவாய்-திறந்துவிட வேண்டும்
மாமீர் - மாமியே!
அவளை எழுப்பீரோ-உம்முடைய மகளைத் துயிலெழுப்பவேணும்;
உன் மகள் தான்-உன்னுடைய மகள்
ஊமையோ-வாய் பேசமாட்டாத ஊமைப் பெண்ணோ?
அன்றி—அல்லாவிடில்
செவிடோ-காதுகேளாத செவிடியோ?
அனந்தலோ—(களைப்பினால்) உறங்குகிறாளோ?
ஏமப்பட்டாளோ - காவலிடப்பட்டாளோ?
பெருந் துயில் மந்திரப்பட்டாளோ- நெடுநேரம் தூங்கும்படி மந்திரத்தாற் கட்டுண்டாளோ?
மாமாயன்-நினைக்கவொண்ணாத ஆச்சரியச் செயல்களை உடையவன்
மாதவன்-லக்ஷ்மீநாதன்
வைகுந்தன் என்று என்று - ஸ்ரீவைகுண்டநாதன் என்று இம்மாதிரியாக.
நாமம் பலவும் நவின்று-பல பல திருநாமங்களை நாங்கள் சொல்லிவிட்டோம் (அப்படியும் உன்மகள் எழுந்திருக்கவில்லையே!).
Comments
Post a Comment